Dit artikel verscheen eerder in De Limburger.
Laat arbeidsmigranten meedoen in de samenleving. Als een buitenlandse werknemer tegelijkertijd die Nederlands sprekende voetbalvriend is, maakt het helemaal niet uit dat hij bij je in de straat woont, denkt de Horster wethouder Roy Bouten.
Een kleine tweeduizend arbeidsmigranten staan ingeschreven in het bevolkingsregister van Horst aan de Maas. En volgens verantwoordelijk wethouder Roy Bouten zijn er zo’n vierduizend bedden vergund voor mensen die hier korte tijd komen werken. Daarmee hebben de inwoners van Horst aan de Maas er op piekmomenten officieel zo’n zesduizend buren uit verschillende landen bij.
Onderzoek van de provincie Limburg laat zien dat dit aantal de komende tien jaar kan verdubbelen. Bij gelijkblijvend beleid hebben bedrijven al die buitenlandse medewerkers gewoon hard nodig. „Hoeveel kan Horst aan de Maas aan? Waar ligt de grens?”, vraag de Horster SP-fractie zich af. „Met de zesduizend arbeidsmigranten die nu al in onze gemeente verblijven, zitten we op zo’n 14 procent van onze totale bevolking. Tot welk percentage willen we gaan?” De SP wil cijfers. De PvdA ook. „Wanneer wordt het teveel? Hoe groot moet het absorptievermogen van onze inwoners zijn?”
Huisvesting
Wethouder Bouten wil geen limiet noemen voor het aantal arbeidsmigranten dat de Horster samenleving maximaal zou aankunnen. Hij zegt: „Ik heb er liever vierduizend hier wonen die goed Nederlands spreken en meedoen in de samenleving dan vierhonderd die dat niet doen.” Horst aan de Maas heeft, net als de meeste andere gemeenten in de regio, de laatste jaren echter vooral ingezet op huisvesting. Niet op integratie.
Noodgedwongen. Buitenlandse werknemers die in een oude caravan wonen, wil niemand. Goede huisvesting realiseren, het voorkomen van uitbuiting of overbewoning, handhaving; het is maar een greep uit de problemen die ook in Horst aan de Maas zijn opgepakt. En het is nog lang niet klaar. Zo zoekt Bouten al een poos twee locaties voor grootschalige huisvesting. Geen enkele plek voldoet aan alle eisen die de raad eraan stelt. Gesprekken met burgers die zo’n voorziening in hun straat krijgen, lopen ook niet lekker. Daar moet nog flink aan gesleuteld worden.
