De komst van 90 arbeidsmigranten naar de Deurnese Zusterflat leverde vier jaar geleden een storm van boosheid en weerstand op. De buurt vond het onverteerbaar dat ze nooit betrokken waren bij de plannen. Inmiddels is de rust wedergekeerd. De hoofdrolspelers van toen blikken terug. ,,We merken niet eens dat ze er zijn.”

Zijn familie had de Zusterflat al jaren in zijn bezit.  Geen omkijken naar, vertelt Deurnenaar Jimmy Smulders. Nadat de laatste verpleegkundestudenten er vertrokken woonden er 180 paardenmeisjes van het Hippisch Centrum. Tot ze daar in 2016 de deur definitief op slot deden. ,,Toen zaten we dus met een leeg gebouw. Zes etages vol met kamers. Wat moet je daar ineens mee?”

Jimmy Smulders -en zijn vader en mede-eigenaar Eric- deden onderzoek naar een geschikte invulling en kwamen al gauw uit op buitenlandse werknemers, voornamelijk Polen. ,,Daar was en is veel vraag naar. We hebben heel veel gesprekken gevoerd met de gemeente over onze plannen en uiteindelijk wilden ze meewerken.”

Brief in de bus

Smulders trok een lijn op de kaart rondom de flat en kaderde zo alle omwonenden af. ,,Een stuk of zeventig adressen waren dat en daar heb ik toen een brief in de bus gedaan om ze uit te nodigen voor de open dag.”

Dat viel helemaal verkeerd. ,,Die brief, ja. Dat weet ik nog heel goed”, vertelt Jos van den Berkmortel. De Deurnenaar woont bij de Zusterfat om de hoek. ,,Daarin stond dat we over twee weken naar een kennismakingsbijeenkomst konden komen en dat eigenlijk alles in kannen en kruiken was. We werden totaal overvallen.”

In de buurt -Vlier-Noord- staken meteen zo’n 25 gezinnen de koppen bij elkaar. Van den Berkmortel werd woordvoerder namens de bewoners. ,,Ten onrechte werd door de gemeente toen gesuggereerd dat wij tegen arbeidsmigranten zouden zijn. Dat was helemaal ons punt niet. Wij waren boos omdat de plannen voor de flat al klaar waren. En wij waren helemaal nergens in betrokken. Ook de gemeenteraad niet.”

Ze dienden bezwaren in en gaven een toelichting aan de onafhankelijke bezwarencommissie. ,,Ze vonden wel dat we een punt hadden over het gebrek aan communicatie. Maar juridisch klopte de procedure. We kregen dus ongelijk.”

Fel tegen

Ondertussen kreeg ook Jimmy Smulders reacties op zijn plannen. ,,Ik kreeg onder andere brieven bij mij thuis in de brievenbus waarin stond: ‘opflikkeren met die buitenlanders’. Tientallen mensen waren echt fel tegen. Die wilden ze gewoon niet in hun buurt en daar kon ik dan weinig mee. Want als je mensen van hier niet kunt bewegen om werk te doen in bijvoorbeeld de landbouw dan kom je wel bij buitenlandse werknemers uit. Die behoefte is er gewoon.” Voor concrete klachten stond Smulders wel open, vertelt hij. ,,We hebben voor iedere etage een balkon, zodat mensen daar bijvoorbeeld kunnen roken. Mensen die grenzend aan de flat wonen vonden het vervelend dat ze nu inkijk hadden in hun tuin.  Nou, dat snap ik natuurlijk. Dus toen hebben we schotten geplaatst zodat de inkijk weg was.”

Ook maakte hij een aparte ingang, een hekwerk en verschillende looproutes waardoor bijvoorbeeld sportschoolbezoekers en arbeidsmigranten elkaar niet tegenkomen. Bovendien liep er sinds de start permanent een huisbaas rond die ook aanspreekpunt is voor de buurt.

,,Naar de rechter zijn we niet meer gestapt”, blikt Van den Berkmortel terug. ,,We hadden ons punt gemaakt bij de gemeente. Bovendien had Smulders voorzieningen getroffen tegen de inkijk. Die verpleegsters en paardenmeisjes waren er niet in het weekend als je zelf het vaakst in de tuin zit, dus dat was belangrijk voor ons.”

Worst grillen

Klachten zijn er tot nu toe geen. Van den Berkmortel kan er kort over zijn. ,,We hebben helemaal geen overlast en ook van anderen hoor ik daar niets over. Gewoon helemaal niks. Je merkt er niet eens iets van.”
Jimmy Smulders: ,,Er zijn alleen wat kleine dingen geweest. In het fietsenhok zat een keer iemand een fiets te maken en een worst te grillen. Daar hadden mensen last van en toen ben ik er zelf even heen gereden om te kijken. Als je dan uitlegt dat zoiets niet de bedoeling is, is het ook gelijk goed.”

Een huisbaas is er nog steeds. En verder heeft Smulders er niet veel omkijken meer naar. Ik besteed de dagelijkse gang van zaken uit aan Good Stay, een verhuurbedrijf. Alleen als er echt iets loos is dan word ik gebeld.”

Bron: Eindhovens Dagblad