Het is een komen en gaan van bewoners in de grote lobby van Labour Hotel Greenport. In een hoek staat een vijftal jonge mannen te poolbiljarten. Anderen brengen hun wasgoed naar een van de wasserettes. Een enkeling zit op een bank te bellen. Er zijn verschillende talen te horen. Gemene deler: allemaal klinken ze Oost-Europees.

‘De meeste bewoners hier werken bij logistieke bedrijven in de buurt’, zegt Robert Kurzak, de operationeel directeur van Kafra Housing, een bedrijf dat zich richt op huisvesting voor arbeidsmigranten. ‘Het zijn niet alleen Polen, maar ook Roemenen en Bulgaren en mensen uit de Baltische staten.’ Kurzak zelf is zoon van Poolse ouders en fungeert tijdens een rondgang als gids.

De jongens bij het poolbiljart komen ook uit Polen en hebben niet zoveel zin in persvragen. Maar uiteindelijk geven ze aan tevreden te zijn over hun huisvesting. ‘Ze vinden alleen dat het nogal geïsoleerd staat van de buitenwereld’, zegt Kurzak, die hun antwoorden vertaalt.

Hij wijst naar buiten, naar een soort bushokje. ‘Dat is de Dutch corner. Daar kunnen de bewoners hun wiet roken. We hebben liever dat ze dat hier doen dan ergens onder een viaduct in de stad.’