Radboud Universiteit: ‘geen vergunning voor bedrijf als huisvesting arbeidsmigranten niet op orde is’

Gemeenten moeten bedrijven verplichten arbeidsmigranten binnen de eigen gemeentegrenzen te huisvesten. Als ze dat niet kunnen, mag een nieuwe vergunning niet worden afgegeven. Dat zeggen hoogleraar Europees Migratierecht Tesseltje de Lange en haar Nijmeegse collega’s van de Radboud Universiteit na een uitvoerig onderzoek naar arbeidsmigratie.

Humane huisvesting

,,Arbeidsmigranten moeten op een humane manier met de fiets naar het werk kunnen. Niet meer elke dag met een busje vanuit erbarmelijke huisvesting in Duitsland.” Hoogleraar Tesseltje de Lange van de Radboud Universiteit is stellig. Ze wil dat uitzendbureaus en de uiteindelijke werkgevers verplicht worden tot het goed regelen van de huisvesting. Gemeenten moeten zich daar ook zelf aan houden. Nu is dat niet zo. En dus kan een gemeente – Nijmegen deed het recent – vol trots een nieuw bedrijventerrein aankondigen, zonder dat er afspraken zijn gemaakt over de huisvesting van de mensen die daar vaak werken: arbeidsmigranten. ,,We stellen een sociale-effectrapportage voor, net zo’n rapportage die er ook voor de impact van een bedrijf op het milieu is. Dus als er een nieuw bedrijfspand wordt gebouwd, moet een bedrijf aantonen dat het ook de nieuwe werknemers goed huisvest. Als je dat als bedrijf niet netjes regelt, dan komt er geen vergunning.”

Wel de lusten, niet de lasten

Volgens de onderzoekers kiezen veel gemeenten nu vaak voor de economische lusten van bijvoorbeeld een nieuw distributiecentrum en negeren ze de lasten. Ondanks de aandacht die er voor arbeidsmigranten was tijdens de coronacrisis, zijn er nog te veel buitenlandse werknemers die in Nederland in hele slechte omstandigheden leven. Soms gaat het om gebrekkige en te kleine huisvesting, in andere gevallen om uitbuiting, te weinig salaris voor een zware baan in bijvoorbeeld de vleesindustrie. ,,Het is toch gek dat in een welvarend land er mensen in dit soort omstandigheden wonen werken. Als we zeggen: we willen die bedrijvigheid hier, dan moet een gemeente zich ook hard maken voor goede huisvesting.”

Ook consument meet met twee maten

Gemeenten hebben vaak te maken met protest van inwoners tegen grote woonlocaties voor buitenlandse werknemers. Zo gingen woonlocaties voor arbeidsmigranten in Tiel en Geldermalsen niet door omdat er veel protest in de buurt was. ,,Ja, je krijgt vaak nimby-procedures”, zegt De Lange. ,,Iedereen die tegen dergelijke huisvesting is en wél komkommers of tomaten uit de kas wil eten of regelmatig een pakketje besteld, die meet met twee maten.” De Vereniging van Nederlandse Gemeenten wil al langer meer én betere huisvesting voor arbeidsmigranten. Tegelijkertijd ziet een woordvoerder hierin een grote opgave, zeker als gemeenten actief moeten helpen met het vinden van huisvesting. ,,Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Gemeenten hebben ook veel andere doelgroepen te huisvesten.”

Wethouder: gemeenten niet gaan dwingen

Wethouder Remco Dijkstra van de gemeente Tiel noemt het dwingen van gemeenten tot deze strenge maatregelen niet verstandig. ,,Bedrijven en werkgelegenheid moet je koesteren. Deze bedrijven en gemotiveerde buitenlandse werknemers zijn gewoon keihard nodig om onze economie te laten draaien.” Tegelijk ziet hij ook dat er iets moet veranderen. In Tiel (40.000 inwoners) wonen ongeveer 4000 arbeidsmigranten die vaak elders werken. Het hoge aantal arbeidsmigranten levert regelmatig spanningen op in Tielse woonwijken. ,,Als gemeente zijn we continu in gesprek over hoe we arbeidsmigranten kunnen helpen en hoe bedrijven en uitzendorganisaties hun verantwoordelijkheid kunnen nemen. Maar dwingen helpt niet. Praten en samen oplossingen zoeken wel.”

Bron: lees hier het artikel in de Gelderlander.