19 januari 2019

Frank wil mondiaal meedoen

Van zijn ouders heeft Frank van Gool goede dingen geleerd, „zoals de wil om hard te werken”. Nu hij zijn geesteskind Otto Work Force deels in Japanse handen heeft ondergebracht, is het tijd voor een nieuwe uitdaging.

Hij is er de man niet naar om stil te zitten. Krap een jaar nadat hij zijn geesteskind Otto Work Force deels aan het Japanse Outsourcing Inc. (OSI) heeft overgedaan, zet Frank van Gool (53) de schouders onder een nieuwe liefdesbaby: Kafra Housing. De plannen voor dit nieuwe bedrijf, dat zich gaat specialiseren in de huisvesting van arbeidsmigranten, de zogeheten short stay, zijn niet gespeend van ambitie. „Nee”, zegt Van Gool, „het zal waarschijnlijk niet beperkt blijven tot Nederland. In heel Europa is er behoefte aan fatsoenlijke en betaalbare woningen voor arbeidsmigranten. Dus: ja, we zullen waarschijnlijk al snel onze vleugels uitslaan over de grens.”
En waarom ook niet. Immers, toen de entrepreneur in Venray in 2000 begon met zijn uitzendbureau voor (toen nog) voornamelijk Poolse arbeidsmigranten, had ook niemand kunnen bevroeden dat het bedrijf zou uitgroeien tot een mondiale topper, wereldleider in de markt. Inmiddels heeft Otto 25.000 mensen in dienst en zal Van Gool – zo belooft hij met gepaste trots – voor 2019 een omzet van minimaal 450 miljoen euro in de boeken zetten.

Aspergesteker
Bij de oprichting destijds, was de Poolse arbeider nog een synoniem voor de illegale aspergesteker. Voor dag en dauw op het veld bezig, ’s avonds ergens weggestopt in een of ander krot op een doorgaans desolate plek. „Prooi bij uitstek voor malafide huisjesmelkers.” Nog steeds is deze groep seizoenswerkers kwetsbaar. Het steekt Van Gool dat „die sentimenten nog steeds bestaan”. Het vooroordeel is hardnekkig gebleken. „Dat verander je niet”, zegt hij inmiddels door schade en schande wijs geworden. „Maar aan de beeldvorming kun je iets doen.”
En dat wil Van Gool. Zeker, de zakenman ziet zijn kansen, maar het gevoel zit dieper, zo verklaart hij. „Natuurlijk verdienen we aan de klanten die onze arbeidsmigranten inzetten, daar ben ik ondernemer voor. Het is hier geen communistische staat. Maar wat goed is voor de mensen die voor mij werken, is ook goed voor mij. Zo simpel is het. Hoe tevredener de arbeidsmigrant is, des te langer blijft hij of zij. Otto moet presteren in een steeds moeilijkere arbeidsmarkt waarin iedereen vecht om goede mensen. Aan de top blijven is onze grootste uitdaging, wij spelen elke dag in de Champions League. Dus moeten we zorgen dat de mensen gráág voor ons werken. Fatsoenlijke huisvesting voor een faire prijs draagt daaraan bij.”

Wooncampus
Er is altijd rumoer rond de huisvesting van arbeidsmigranten, verzucht Van Gool, die de sentimenten zelf maar moeilijk kan plaatsen. Oprecht gepassioneerd vertelt hij over zijn streven naar een nieuwe standaard voor „mensen die huis en haard verlaten om hier de handen uit de mouwen te steken”. In plaats van de denigrerende term Polenhotel spreekt de Otto-topman liever over een wooncampus. Studio’s of mobile homes, voor locaties van elke omvang. Met inbegrip van service en beheer om het goed te doen voor alle partijen: bewoners én omwonenden. „Een nette plek, waar ik zelf zou willen wonen als ik elders aan de slag zou willen of moeten.”

Limburg
Het afgelopen jaar schreef hij vele gemeenten in Nederland aan: help me de arbeidsmigranten beter te huisvesten, pas de regels aan want we hebben deze mensen nu al hard nodig en straks nog veel harder. „Sterker nog: we kunnen niet meer zonder hun helpende handen. De reacties waren echter maar mondjesmaat. Er zijn gemeenten die het licht zien, zoals Waalwijk en hier Venray, maar in sommige plaatsen is het ook nog erg donker.”
Limburg loopt wel mee voorop, constateert Van Gool. „De provincie heeft het beleid aangepast, terwijl Noord-Brabant nog bezig is met de ontwikkeling. Geloof me, die tijd is er niet.”
Dus gaat Kafra als een speer: nu al beschikt het huisvestingsbedrijf over 1500 bedden, binnen vijf jaar moeten dat er 20.000 zijn. De toekomstige behoefte heeft de geestelijk vader van de nieuwe loot aan de Otto-stam ook al laten becijferen: 150.000 bedden indicatief. „Wij pakken de handschoen op. Er gebeurt gewoon te weinig voor arbeidsmigranten. Als er nu niet snel wordt geïnvesteerd in goede huisvesting, komen de mensen straks niet meer. Terwijl het aantrekken van arbeidsmigranten een belangrijke oplossing is om de almaar nijpendere arbeidskrapte het hoofd te bieden en onze economische groei te behouden.” Dit is de nieuwe werkelijkheid, benadrukt Van Gool. Flex zal wel weer meer vast worden, maar we leven in een 24-uursmaatschappij waarin alles en iedereen ook nog eens voortdurend online is. Wie die mentale klik – Van Gool maakt een draaiende beweging naast zijn hoofd –, die omschakeling naar de mondiale maatschappij niet kan maken, blijft hopeloos achter, zo is zijn stellige overtuiging.
„Ik ben zelf ook nog van de generatie van het paspoort laten zien aan elke grens, van overal geld moeten wisselen. In de wereld van vandaag is dat totaal achterhaald. En wat voor ons vroeger de bus was, is voor de kinderen van vandaag het vliegtuig. Zij vragen niet eens meer om een vaste baan, zijn al gewend aan die flexibele samenleving.”

Japan
Frank van Gool mag dan een hekel hebben aan stilzitten, Kafra is beslist geen bezigheidstherapie. „Ook zonder heb ik zat om handen. Aan de cursus Japans moet ik nog steeds beginnen”, klinkt het breed lachend. „Elke twee, drie maanden vlieg ik er nu naartoe en zij komen ook naar ons. Veel mensen in de top van Outsourcing Inc. hebben lang gewoond en gewerkt in Europa. Zij zien ons continent als een groeimarkt. Het hele bedrijf is sterk georiënteerd op België, Duitsland en Engeland.”
Het Japanse meerderheidsbelang van 51 procent in Otto heeft Van Gool geen windeieren gelegd. Een deel van dat kapitaal zit in Kafra, een samentrekking van de namen Karolina (Swoboda) en Frank. Het voormalige echtpaar is zakelijk nog altijd een goed team „en daar zijn we ook trots op”. Met Swoboda heeft Van Gool ook de nog resterende 49 procent van Otto in handen. Over vijf jaar worden verdere toekomstplannen met ‘Japan’ besproken.
Van Gools dochter Kirsten (23) is onlangs in de zaak begonnen en heeft er veel lol in, aldus pa. ,,Al had ze niet gedacht dat het bedrijf daadwerkelijk bijna rond de klok aandacht vraagt.” Zoon Mick (22) loopt als sociale media-adviseur stage bij een landelijke politieke partij. De twee mogen hun eigen ding doen, zegt hun vader. ,,We zien wel waar hun toekomst ligt.”

Bekijk hier het bericht in De Limburger.