Een paar jaar geleden hoorde je nog wel eens dat ‘die Polen’ onze banen zouden inpikken. Inmiddels is dat geluid verstomd. Het besef wordt breed gedragen dat wij de ruim 500.000 arbeidsmigranten in ons land hard nodig hebben om onze economie op peil te houden. Dat blijkt ook uit een onderzoek dat wij dit voorjaar hebben laten verrichten door Peil.nl.
Ruim 59 procent van de Nederlanders vindt dat arbeidsmigranten noodzakelijk zijn. De pijn zit tegenwoordig niet in het werk, maar in de woning. Arbeidsmigranten pikken niet onze banen in, maar wel onze huizen. Die reactie horen wij in elk geval veelvuldig als wij het initiatief nemen om nieuwe woonlocaties voor arbeidsmigranten te realiseren. Men snapt best dat wij voor arbeidsmigranten grootschalige verblijfsvoorzieningen willen realiseren, maar waarom zijn er niet genoeg woningen voor onze kinderen? Dat steekt!
Een van de oorzaken van het snel stijgende woningtekort, is dat veel reguliere woningen worden gebruikt voor het huisvesten van arbeidsmigranten. Om een idee te krijgen om wat voor aantallen het gaat, heb ik enkele cijfers opgevraagd bij de Stichting Normering Flexwonen (SNF). De stichting certificeert de huisvestingsaccommodaties van arbeidsmigranten. Inmiddels zijn de woningen van zo’n 100.000 arbeidsmigranten gecertificeerd. 53 Procent van alle door de SNF gecertificeerde bedden is te vinden in reguliere woningen. Het gaat in totaal om 7.924 woningen die dus worden onttrokken aan het regulier woningaanbod. Voor de goede orde, die 7.924 woningen komen uit de cijfers van de 100.000 gecertificeerde bedden. Als we dat cijfer doorrekenen naar de 500.000 arbeidsmigranten in ons land, zou het dus om het vijfvoudige gaan. Ruim 40.000 reguliere woningen in ons land worden gebruikt voor de huisvesting van arbeidsmigranten.
Maar hoe erg is het dat arbeidsmigranten in reguliere huizen wonen? Als ze hier werken moeten ze toch ook wonen. Ik ben het daar van harte mee eens, maar met één kanttekening: de ene arbeidsmigrant is de andere niet. Arbeidsmigranten die voor het eerst in ons land komen of voor een bepaalde periode komen werken, hebben een heel andere woonbehoefte dan arbeidsmigranten die hier al langere tijd werken en zich willen settelen. Deze laatste groep wil in ons land blijven, leert de taal, past zich graag aan en assimileert in onze samenleving. Zij passen prima in een reguliere woonomgeving.
De eerste groep daarentegen is hier slechts voor korte tijd. Ze is gericht op werken. Dat noemen we ‘short stay’: ze zijn hier tijdelijk om te werken en niet om te blijven. Deze groep is veel beter af in meer grootschalige woonaccommodaties met een logiesfunctie. En precies dat soort accommodaties bouwen wij nu zelf, omdat niemand het doet. En tegen mensen die roepen dat ‘die arbeidsmigranten onze huizen inpikken’ zeggen wij steeds: juist daarom bouwen wij onze woonlocaties. Hoe meer wij bouwen hoe minder het beslag op reguliere woningen is.
