Nederland kampt met een groot tekort aan geschikte huisvesting voor arbeidsmigranten. Niet alleen is er een groot kwantitatief tekort (indicatief 120.000 tot 150.000 bedden); ook is de kwaliteit vaak niet op orde. Zo worden arbeidsmigranten soms gehuisvest met (te)veel mensen in één woning en vindt er nog altijd uitbuiting plaats door huisjesmelkers. Om het tekort aan te pakken, de woningmarkt te ontlasten en arbeidsmigranten de huisvesting te bieden die ze verdienen, wordt op diverse niveaus beleid voor huisvesting van arbeidsmigranten ontwikkeld.
Nationale verklaring en SNF-Norm
Ten eerste wordt op landelijk niveau al langer gewerkt aan beleid voor de huisvesting van arbeidsmigranten. Reeds in 2012 hebben het Rijk, gemeenten, woningcorporaties, werkgevers- en werknemersverenigingen het initiatief genomen de huisvesting van arbeidsmigranten beter te organiseren. De aanleiding hiervoor was de verslechterende huisvesting van arbeidsmigranten. Om dit te verbeteren zijn in verschillende regio’s afspraken gemaakt over de huisvestingsaanpak en de realisatie van nieuwe huisvestingslocaties. Dit mondde uit in de ‘Nationale verklaring huisvesting EU-arbeidsmigranten’, welke alle partijen hebben ondertekend en waarin werd toegezegd dat het tekort van 100.000 goede en betaalbare verblijfsplaatsen binnen afzienbare tijd zou worden opgelost.
Echter zijn er sinds de ondertekening landelijk slechts circa 30.000 nieuwe verblijfsplaatsen gerealiseerd, terwijl het aantal arbeidsmigranten juist verder stijgt. Daarnaast heeft deze verklaring geleid tot de oprichting van de Stichting Normering Flexwonen (SNF). De SNF is verantwoordelijk voor de normering van huisvestingslocaties van arbeidsmigranten. SNF stelt normen op voor de kwaliteit van huisvesting van arbeidsmigranten. Denk daarbij onder meer aan ruimte en privacy, sanitair, hygiëne en veiligheid. Ook beheert de SNF de registers van organisaties die aan de normen van de SNF voldoen en onderhoudt zij deze normen.
Aanjaagteam bescherming arbeidsmigranten
Na het ondertekenen van deze verklaring is er weliswaar een kwaliteitskeurmerk gekomen, maar de tekorten zijn nog niet verholpen en er zijn nog steeds onwenselijke huisvestingssituaties. Op 4 mei 2020 werd mede daarom het ‘Aanjaagteam bescherming arbeidsmigranten’ in het leven geroepen. Onder leiding van Emile Roemer inventariseerde dit aanjaagteam de situatie van arbeidsmigranten in Nederland en deed het aanbevelingen aan het kabinet om de werk- en leefomstandigheden van arbeidsmigranten te verbeteren. In november 2020 presenteerden Roemer en zijn Aanjaagteam vijftig aanbevelingen het rapport ‘Geen Tweederangsburgers’. Er wordt hierin onder meer geadviseerd om gemeenten de mogelijkheid te geven een verhuurdersvergunning in te stellen. Ook dienen provincies en gemeenten te worden gestimuleerd om meer huisvesting te realiseren, bijvoorbeeld door huisvesting voor arbeidsmigranten op te nemen als onderdeel van de landelijke woningbouwopgave. Tevens wordt geadviseerd de kwaliteit van huisvesting te verbeteren door de eisen van bestaande keurmerken aan te scherpen en de afhankelijkheidsrelatie te doorbereken door arbeidscontracten en huurcontracten los te koppelen.
Lokaal beleid voor huisvesting arbeidsmigranten
Ook op provinciaal en gemeentelijk niveau wordt steeds vaker beleid ontwikkeld voor huisvesting van arbeidsmigranten. Provincies en gemeenten realiseren zich dat de huisvesting van arbeidsmigranten binnen hun gemeente onvoldoende geregeld is en dat er onvoldoende (duidelijk) beleid is geformuleerd. Omdat dit zorgt voor onduidelijkheid, trage vergunningsprocessen en een vastlopende woningmarkt hebben veel gemeenten de afgelopen jaren werk gemaakt van hun huisvestingsbeleid. Doordat er geen eisen zijn waar huisvestingsbeleid aan moet voldoen, zijn er grote verschillen tussen gemeenten in hun beleid. Immers geldt dat het aantal arbeidsmigranten, de aard van de omgeving en de best passende huisvestingsoplossingen sterk verschillen tussen gemeenten. Voorbeelden van gemeenten met helder en actueel huisvestingsbeleid zijn Zaltbommel, Someren, Horst aan de Maas en Neder-Betuwe.
KAFRA Housing levert maatwerkoplossingen
Wanneer de lokale urgentie onvoldoende wordt gevoeld en/of er geen duidelijk beleid voor huisvesting van arbeidsmigranten is ontwikkeld, komt nieuwe huisvesting voor arbeidsmigranten moeilijk van de grond. KAFRA werkt daarom graag samen met gemeenten om de beste oplossing te ontwikkelen voor de lokale situatie. Daarbij beschikt KAFRA reeds over uitgebreide ervaring en heeft KAFRA diverse oplossingen ontwikkeld die optimaal aansluiten op de lokale situatie. Voorbeelden van deze unieke tijdelijke huisvestingsoplossingen zijn KAFRA TOWER, Labour Hotels en Mobile Homes.
Bent u benieuwd naar wat het beste past binnen uw gemeente en welke oplossingen het beste aansluiten op de lokale situatie? Neem dan vrijblijvend contact met ons op!