21 juni 2018

Waalwijk rolt de rode loper uit voor arbeidsmigranten

Onze economie kan niet meer zonder hen, dus moeten we Oost-Europese arbeidsmigranten lokken. Onder meer met goede huisvesting. En daar kun je ook nog eens leuk aan verdienen, weten ze in Waalwijk.

Huisvesting voor arbeidsmigranten is een maatschappelijk probleem. Van de circa 400 duizend Oost-Europese gastarbeiders in Nederland heeft een kwart geen fatsoenlijke verblijfplek, constateerde expertisecentrum Flexwonen vorig jaar.

Huisvesting voor arbeidsmigranten is ook business. In Midden-Brabant proost Zeeman donderdag op een goeie deal: in het door hem gefinancierde complex wonen vierhonderd gastarbeiders, vooral Polen, Roemenen, Bulgaren, Slowaken. Het zijn mannen en vrouwen die in de nabijgelegen distributiecentra de bestellingen bij elkaar zoeken en klaarmaken voor verzending. Vorig jaar opende Bol.com in Waalwijk zijn grootste magazijn.

De migranten zijn helden, zo klinkt het op het feestje onder de partytent. Nederland kan niet zonder ze. Midden-Brabant alleen al telt er 26 duizend. ‘De arbeidsmigrant verlaat huis en haard om hier bij te dragen aan onze economie. Zonder hen waren de schappen van de supermarkten leeg en werden onze pakketjes niet bezorgd.’

Een paar van die helden zitten een eindje verderop aan solide picknicktafels een sigaretje te roken. De festiviteiten gaan aan hen voorbij. Ze zijn niet uitgenodigd voor de vrolijke opening van hun huis. Wie er wel zijn: onder meer Zeeman, die met zijn Green Real Estate het lapje grond kocht van de gemeente, Harry van Zandwijk van bouwbedrijf Jan Snel dat de blokkendoos produceerde, Frank van Gool van uitzendbureau Otto dat de komende vijftien jaar het complex huurt van Jan Snel, en de Waalwijkse wethouder Economische Zaken Ronald Bakker (VVD).

De band onder de partytent speelt Big Yellow Taxi van de Counting Crows: ‘Ze asfalteerden het paradijs en maakten er een parkeerterrein van.’

Hier is een riant parkeerterrein naast het arbeidersparadijs aangelegd. Want zo mag deze huisvestingslocatie gerust worden gezien. ‘We hebben zoveel mogelijk aan de behoefte van de migrant gedacht’, zegt Van Gool. Zijn uitzendbureau is marktleider in arbeidsmigranten, Otto heeft 9.000 Oost-Europeanen aan het werk in Nederland.

Op basis van eigen marketingonderzoek schat het bedrijf dat Nederland de komende twee jaar nog zo’n 100 tot 200 duizend migranten extra nodig heeft. ‘The war for migrants is losgebarsten.’ De vraag in heel West-Europa is groot. ‘De Polen staan echt niet allemaal te springen om naar Nederland te gaan. De meesten willen naar Duitsland.’ Goede huisvesting is nodig om ze te verleiden.

Het gebouw doet aan als nieuw studentencomplex. Beneden een ruime hal, een sportruimte, een pingpongtafel, twee dartborden. Verder kale gangen met heel veel deuren. Op elke deur staat een oudhollands tafereel afgebeeld: molens, Amsterdamse grachten. Een kamer voor twee is 20 vierkante meter groot, precies groot genoeg om het stempel van goedkeuring te krijgen van Stichting Normering Flexwonen, die sinds 2012 toeziet op migrantenhuisvesting.

Het interieur: twee losse bedden, een tv, een paar gemakkelijke stoelen, een kleine badkamer, een keuken met inductieplaten en boiler. Sober, bijna knus. Appartementen voor vier zijn twee keer zo groot en bestaan uit een woonkamer en twee slaapkamers. Je kan hier geen leven opbouwen, maar dat is ook niet de bedoeling. Bewoners blijven maximaal een jaar.

Een migrant betaalt ‘50 tot 60 euro per week huur’. Huisvesting is business: een vol complex betekent minstens 80 duizend euro huur per maand. Thomas (32) en Altona (22) uit Polen betalen graag de wekelijkse 100 euro voor hun 20 vierkante meter. Het stel werkt al twee jaar in Nederland, dit is hun mooiste woning tot nu toe. Het raam staat open, in het kozijn hangt een wasrek. Ze werken in het distributiecentrum van Jumbo. ‘Het verdient goed, 13 euro per uur.’

Paulina Koval (26) uit het Poolse Poznan is hier voor het eerst. Ze werkt in het magazijn van Albert Heijn in Rotterdam en reist dagelijks op en neer met het busje van het uitzendbureau. ‘We moeten veel lopen, maar het werk is makkelijk.’

Ze blijft totdat ze genoeg heeft verdiend om naar India te gaan. Een eigen yogastudio is de droom. Nee, ze vindt de huisvesting niet ideaal: ‘De kamer is te klein.’ Ze deelt een appartement met drie anderen, twee mannen en een vrouw. Wie niet met zijn geliefde woont, heeft in dit complex geen privacy.

Deze flat moet een voorbeeld zijn voor andere gemeenten, zegt Van Gool. In Waalwijk heeft hij wethouder Bakker aan zijn zijde. De stad telt duizenden werkmigranten, het leidt geregeld tot spanningen. Vooral kamerverhuur in woonwijken stuit op klachten van omwonenden. In de wijk Het Fort kreeg een woningeigenaar een vergunning om zijn huis te verhuren aan vijftien migranten. Toen de buurt in opstand kwam, veranderde de gemeente het beleid: zoveel mensen in één woning mag niet meer. Maar de vergunning voor dit huis kon niet meer worden ingetrokken.

Nee, dan liever zo’n complex op een ‘perifere locatie’, zegt Bakker. Met dit project had bijna niemand moeite. Er waren inspraakavonden, klankbordgroepen. In totaal maakten drie mensen bezwaar.

Voor het volledige artikel klik hier